Rozdział 8

Ruszyłem w stronę domu Gerarda, chyba tylko on mógł mi pomóc.

-Hej Gerard.

-Alba jak ty wyglądasz?! Wejdź.

-Dzięki.

-Co się stało?- zapytał zdziwiony.

-Ja... ja..

-No mów!

-Ja się chyba … zakochałem- powiedziałem i spuściłem głowę.

-Naprawdę! To super.

-Nie, nie jest super, Pique czy ty to rozumiesz! Ja się zakochałem! To mi się nigdy nie zdarzało, przecież ja taki nie jestem.

-Jordi uspokój się! Przecież to super, że się zakochałeś.

-Taa..- odparłem.

-Co jest?

-Ja chciałem dzisiaj pocałować Lupe jednak ona uciekła, myślisz, że mnie nie kocha?

-Tego nie wiem, ale porozmawiaj z nią.

-Dobra.

-A teraz chodź, chcesz piwa?

-Pewnie.

***

Obudziłam się rano z uśmiechem na twarzy.

Popatrzyłam w bok na śpiącego jeszcze Davida, był taki słodki.

Wstałam po cichu i poszłam na dół zrobić śniadanie.

Postanowiłam przyrządzić naleśniki.

Po 20 minutach śniadanie było gotowe.

Usłyszałam skamlanie zdziwiona poszłam za głosem. Wyszłam na taras, zauważyłam małego pieska, który utknął pod płotem.

-Spokojnie mały zaraz będzie po wszystkim.

Wyciągnęłam go, był w złym stanie, zaniedbany i wygłodzony.

Postanowiłam obudzić Davida.

-David mamy problem.

-Co się stało?- zapytał zaspany.

-Chodź pokaże Ci.

-Dobrze, ale pierwsze chcę buziaka- powiedział słodko i palcem pokazał swój policzek.

Pocałowałam go szybko i poszliśmy w stronę salonu.

-Znalazłam go dzisiaj, utknął w twoim płocie, źle z nim jest wygłodzony i zaniedbany.

-Ubierz się, pojedziemy do weterynarza.

-Dobrze.

Po 30 minutach byliśmy już w gabinecie.

-Szczeniak jest osłabiony, ale miał dużo szczęścia, że znalazł się u was.

Dałem mu zastrzyki, za parę godzin powinien dojść do siebie, przyjdźcie do mnie za 2 dni.

-Dobrze dziękujemy panu.

Zabraliśmy małego do domu i dopiero teraz zjedliśmy śniadanie, David nie miał dzisiaj treningu, więc cały dzień przesiedzieliśmy przed telewizorem.

-Co z nim zrobimy? Ja nie mogę go zatrzymać, mam treningi mecze za długo byłby sam.

-Ja go wezmę, jeśli Tito się zgodzi.

-Ok.

-Jak chcesz go nazwać?

-Może Rico?

Piesek zaszczekał, oboje z Davidem popatrzeliśmy na niego i uśmiechnęliśmy się.

-Chyba mu się podoba.

W tej chwili telefon Davida zaczął dzwonić, on wyszedł z pokoju, a ja zaczęłam bawić się z pieskiem.

Po 20 minutach David wrócił.

-A ja myślałam, że to dziewczyny długo rozmawiają.

-Oj nie złość się, Dani dzwonił, zaprasza wszystkich dzisiaj do klubu.

-Sama nie wiem..

-Już powiedziałem, że będziemy.

-David!- krzyknęłam.

-Spokojnie nie zaszkodzi Ci.

-Dobra a teraz zawieź mnie i Rico do domu.

-Ok.

Po 20 minutach byliśmy już pod domem, pożegnałam się z Davidem i razem z pieskiem ruszyłam w stronę domu.

No to teraz czeka mnie najgorsze.

***

Weszłam do środka, Tito leżał na kanapie i oglądał mecz.

-Cześć.

-Hej, Tito mam pytanie- odparłam nieśmiało.

-Co się stało?

-No bo ten...

W tym momencie do pokoju wbiegł Rico i usiadł Tito na kolanach.

-Cześć maluchu. 

-No właśnie o tym chciałam porozmawiać, znalazłam go dzisiaj no i nie mogłam go zostawić, moglibyśmy go zatrzymać?

Szczeniak zrobił słodką minkę i zaczął lizać Tito.

-No dobrze. Jak ma na imię?

-Rico.

-Ok, będę miał towarzystwo.

-Dziękuje. A teraz idę do siebie.

Reszta dnia zleciała mi bardzo szybko.

O 20 pod dom przyjechało auto Davida.

-To ja lecę papa.

-Cześć, baw się dobrze.

Z Tito miałam świetny kontakt, bardzo go polubiłam.

Przywitam się z Davidem i ruszyliśmy pod klub.

O 20.30 byliśmy na miejscu.

W klubie byli już wszyscy, ruszyliśmy do stolika.

Usiadłam koło Lupe, po jej minie widziałam, że coś się stało.

-Lupe co jest?

-Byłam wczoraj z Jordim na spacerze, a jak wracaliśmy on chciał mnie pocałować, a ja uciekłam, jestem tchórzem, ale nie mogę.

-Spokojnie wszystko się ułoży.

-Nie wiem, nie chce tu być, gdyby nie Gerard to bym to nie przyszła.

-Muszę mu podziękować.

***

Cały wieczór bawiłam się świetnie, po tańcu z Tello postanowiłam poszukać Davida.

Znalazłam go przy łazience, rozmawiał z Alexisem.

-Wygrałem zakład- odparł dumnie.

-Nie wierze masz dowód.

-Tak patrz.

Wyciągnął telefon i coś mu pokazał, nie wiem, o co chodzi, jaki zakład?

-Dobra jutro dostaniesz kasę.

-Mówiłem, że żadna mi się nie oprze.

W tej chwili postanowiłam dowiedzieć się, o co chodzi.

-David, o co chodzi? Jaki zakład?

-O nic- powiedział zaskoczony moim widokiem.

Popatrzyłam na jego telefon i zobaczyłam moje zdjęcie z Davidem z wczorajszej nocy.

-Aha, czyli o to Ci chodziło, chciałeś mnie tylko przelecieć!- zaczęłam wrzeszczeć.

-Ania uspokój się, to nie tak jak myślisz.

-Zamknij się, nie wieże, że mi to zrobiłeś, byłam tylko twoją zabawką, co ty sobie myślisz, że ja nie mam uczuć, nienawidzę Cię!- krzyknęłam i spoliczkowałam go.

***

Wybiegłam z klubu, tego było już za wiele, myślałam, że David mnie kocha, że to ten jedyny a on okazał się dupkiem.

Po moich policzkach zaczęły spływać łzy.

Biegłam przed siebie.

Usłyszałam, że ktoś mnie goni, po chwili obejmowały mnie męskie ręce.

-Mała, nie płacz, wszystko będzie dobrze.

-Marc nic nie będzie- zaczęłam jeszcze bardziej płakać.

-Jak ja go dorwę, to go zabije!

Po 20 minutach byliśmy u niego w domu.

Prawie całą noc nie spałam i płakałam, Marc próbował mnie pocieszyć jednak na marne.

Dopiero nad ranem zasnęłam.

***

No rozdział trochę dłuższy zapraszam :) 

Zapraszam na moje nowe opowiadanie o córce Jose Mourincho i pewnym Barcelońskim piłkarzu :) http://milosc-wszystko-przezwyciezy.blogspot.com/